Meme hastalıkları

MEME HASTALIKLARI

Meme Başı Akıntısı

·      Sıkmakla her iki meme ve/veya birkaç kanaldan süt rengi, şeffaf ya da yeşil renkli akıntı gelmesi çoğu kez normal bir bulgudur. Muayene normal ise, USG ile kontrol yeterlidir.

·      Tek meme ve tek kanaldan kendiliğinden gelen kanlı akıntılar ise sebebi araştırılması gereken durumdur. Muayene ve USG/mamografi sonrası gereklilik halinde ileri incelemeler de (MR, duktografi, duktoskopi) yapılır. Çoğu olguda selim lezyonlar saptanırken, %10-20 olguda kanser tespit edilir. Selim lezyonlardan intraduktal papillom eğer bir bölgeye lokalize ve birden fazla ise meme kanseri riskini arttırır ve çıkartılması gerekir.

Meme Ağrısı

·      En sık adet öncesi dönemde ortaya çıkan ve adetle birlikte azalan ağrı görülür.

·      Adet dönemi ile ilişkisiz ağrılar göğüs duvarı veya boyun kaslarından yansıyan ağrılara, hormonal değişimlere, psikolojik sebeplere, diyette bazı yağ asidi eksikliklerine ya da aşırı kafein alımına bağlı olarak ortaya çıkabilir.

·      Meme  ağrısı olan hastaların sadece %3’ünde kanser saptanır ve meme kanseri tanısı konmuş hastaların sadece %5’inde ağrı vardır.

Meme Kistleri

·      Memenin içi sıvı dolu kitleleridir.

·      Süt kanalı bezlerinin genişlemesi ile oluşur.

·      Sıklıkla 40-50 yaşlarda ve popülasyonda %7-8 oranında görülür.

·      Meme kitlelerinin %25’ini oluşturur, tek ya da çoklu olabilirler.

·      Ele gelmeyen, belirti vermeyen sadece USG ile saptanan kistlerin takibi gerekmez.

·      Ancak ele gelen, ağrılı kitlelerde kist içeriği boşaltılabilir, kanlı içerik olması halinde patolojik incelemeye başvurulabilir.

Fibroadenomlar

·      En sık görülen selim meme kitlesidir.

·      En sık 20-30 yaşlar arasında görülür, %15 hastada birden çok olabilir

·      Kompleks olanları, ailede meme kanseri hikayesi varsa, meme kanseri riskini arttırmaktadır.

·      Aile öyküsü varsa 2 cm’den büyük olanlar çıkartılmalıdır.

·      Ergenlik döneminde ortaya çıkan dev fibroadenomlar da çıkartılmalıdır.

Filloidesler

·      Tüm meme tümörlerinin %1’inden azını oluştururlar

·      Dev fibroadenomlarla karışır, muayene ve görüntüleme yöntemleri ile birbirlerinden ayırt edilmeleri son derece zordur.

·      Tanı tüm kitlenin çıkartılmasından sonra patolojik inceleme ile konur.

·      Selim ya da habis olabilirler, bu nedenle mümkünse 1-2 cm çevresiyle birlikte çıkartılmalıdır.

·      Habis olanları lenfatiklere yayılmaz, uzak yayılım ile akciğer tutulumu gösterebilir.

İntraduktal Papillomlar

·      Meme başı akıntısının en sık sebebidir.

·      30-50 yaşlar arasında görülür.

·      Genellikle 1 cm den küçük, 3-4 mm çapındaki, süt kanalları içindeki tümörlerdir, genellikle meme başı arkasında görülürler.

·      Çok sayıda olduklarında ve memenin dış bölülerinde yerleşmişlerde meme kanseri riski artmaktadır.

Memenin İltihaplı Hastalıkları

·      18-50 yaş arasında görülür, apse varsa cerrahi olarak boşaltmak gerekir. Bazen kanserden ayırmak güç olur, antibiyotik tedavisine dirençli mastitlerde biyopsi gerekir.

Laktasyonel Mastit

·      Doğum sonrası emziren annelerde görülür.

·      Meme başındaki çatlaklar, yaralar, kabuklanma ve kötü hijyen meme başında mikrop üremesine yol açar. Tedavi edilmezse bu hastaların %73ünde mastit gelişiyor.

·      Mastitte emzirme ya da pompa ile boşaltma sürdürülmelidir, aksi halde apse gelişebilir.

Granülomatöz Mastitler

Tüberküloz mastiti

·      Gelişmekte olan ülkelerde ve bağışıklığı baskılanmış kişilerde sık görülür.

·      Meme derisine apsenin ağızlaşması, memede kitle, koltuk altında akıntılı kitle veya apse gibi klinik tablolara yol açabilir.

·      Tanı için apse veya kitlede alınan örneklerde tüberküloza yönelik ek testler yapılır.

·      Tedaviye dirençlidir.

İdiyopatik granülomatöz mastit

·      Genç doğurgan yaştaki kadınlarda sıktır.

·      Otoimmun olduğu düşünülüyor ancak travma sonrası da gelişebilir.

·      Muayenede ve görüntülemelerde inflamatuvar meme kanseri ve tbc mastiti ile karışır.

·      Tedaviye rağmen tekrarlayan meme apseleri görülür.

·      Apse ya da dokudan alınan örneklerde tbc negatiftir, doku biyopsisi ile tanı konur.

·      Tedaviye dirençlidir